هر سال و در اول روز ماە مای بە فرصتی استثنائی برای انعکاس دادن مشکلات و مصائب قشر کارگر و خواستهایشان و یاد آوردن مسائل و حقوقشان در سراسر جهان
کارگران و زحمتکشان ایران و کردستان!
هر سال و در اول روز ماە مای بە فرصتی استثنائی برای انعکاس دادن مشکلات و مصائب قشر کارگر و خواستهایشان و یاد آوردن مسائل و حقوقشان در سراسر جهان و ادای احترام بە زحمات و رنج و مشقات آنها و کوشش و فعالیت برای برآوردەشدن مطالبات و خواستەهایشان تبدیل میشود.
اول ماە ماى کارزاری برای مبارزە عظیم طبقاتی بە راە افتاد، آنهم به دنبال مبارزه کارگران کە خونها و قربانی زیادی از جانب کارگران کشور آمریکا و در ایالت شیکاگو نثار تحقق اهدافشان شد. کارگران خواهان کم شدن ساعات کار بودند، آنها مجبور اعتراض چند روزە بزرگی برپا کردند کە در جریان این اعتراضات چند تن از کارگران بدست پلیس کشتە شدند. بە دنبال این واقعه تاریخی در مبارزه کارگران زحمتکش، اول ماە مای همە سال بە روز جهانی کارگر نام گرفت و در این روز کارگران بیشتر از هر روز دیگر خواهان تحقق خواستەهایشان میباشند.
شکی نيست که طبقە کارگر از ستمدیده ترین طبقات اجتماع انسانی در سطح جهان هستند و علارغم خستگی و درد و رنج بسیار، حقوق و خواستەهایشان مد نظر قرار نمی گیرد، و اگر در بسیاری از کشورهای جهان بخشی از حقوق کارگران تحقق یافتە، اما در کشورهای خاورمیانە و بخصوص ایران کارگران از فقر و گرسنگی مفرط رنج می برند و حقوق انسانی و مشروعشان پایمال میشود بە شیوەای کە سطح زندگی کارگران ایران با استانداردهای جهانی فاصلە زیادی دارد.
رژیم دیکتاتور آخوندی در مدت زمامداریش مردم ایران در عموم و کارگران را بخصوص تحت سختترین شرایط قرار دادە. در نتیجە سیاستهای شوم و سوء مدیريت آخوندان وضعیتی در ایران حاکم است کە کسان دارای کار هم در مقطع نا روشنی بە سر مربرند و برای پيدا کردن امرار معاش ناچار دو کار و چند کار هستند. وضعیت نابسامان فعلی، منشأ آن از سیاستهای غلط حاکمیت دزد و فاسد آخوندی میباشد.
بحران اقتصادی در سراسر ایران و بخصوص شهرهای کردستان موج می زند کە بخش اعظم این مشکلات از سیاست تبعیض حاکمیت آخوندیست. امروزە مشکلات اقتصادی ، بیشتر از هر زمان دیگر در جامعە گستردە شدە و حتی رهبر رژیم برای سرپوش گذاشتن برسیاستهای دشمنکارانە و مخرب اقتصادی خود و اطرافیان و مهرهای جنایتکار و مسئولین حکومتی، هر سال را بە اسم اقتصادی نامگذاری می کند و بدین شیوە از مردم می خواهند کە جهاد اقتصادی کردە و در برابر مشلکلات اقتصادی مقاومت کنند.
تحریمهای بین المللی، تورم، نقدینگی، ورشکستگی اقتصادی، واردات بیرویە ی کالا و وسائل و راکت ماندن مراکز تولید داخلی، بیکار، گرانی، عدم مدیریت و کارشناس اقتصادی، دزدیدن و بهدر دادن سرمایەها مردم و تأمین بودجه تروریستهای منطقە و خرج دخالت و پشتیبانی از دیکتاتورها منطقە و بهدر دان در ساخت مراکز اتمی و دەها و صدها مورد دیگر از ، زندگی همە مردم و بخصوص طبقە کارگر سختتر و سنگین تر کردە است.
در چنین وضعیتی شرایط زندگی کارگران وخیم و هیچ افق روشنی برای حل مشکلات اقتصادی روز بە روز وخیمتر میباشد. فاجعەبارتر این است کە هیچ فرصتی برای اعتراض و فعالیت کارگری در داخل ایران وجود ندارد و با ابتدائی ترین حرکت فعالین کارگری، آنها راهی سیاەچالها و زندانها می کنند و کارگران از حق فعالیت و داشتن سندیکا و سازمانهای صنفی محرومند.
شکی نیست کە کارگران و زحمتکشان کردستان در وضعیت ناگواری بە سر می برند و اگر در بعضی مناطق دیگر امتیازاتی مانند قانون کار و بیمە و... وجود دارد،کارگران در کردستان از چنین امتیازاتی بی بهرەاند و اساسا٠‹ مراکز تولیدی و کارگاهی برای تأمین کار مردم در کردستان وجود ندارد، کارگران برای کار یا بە شهرهای دیگر می روند یا کە بە کار سخت و پر درد سر کولبری رووی می ێورند.
در چینین شرایطی تنها راەحل اقشار ستمدیدە ایران و کردستان، اتحاد و مبارزە برای سرنگونی سیستم دیکتاتور و قرون وسطائی آخوندی و بنیاد حکومت دمکراتیک و پارلمانیست کە حکومت همە اقشار و افراد جامعە ایران باشد.
سازمان خبات کردستان ایران روز یکم ماە مای را گرامی می دارد و بە همین مناسبت تبریکات خود را بە تمام کارگران ایران و بخصوص کردستان تقدیم میدارد و امیدوار است با مبارزە همە جانبە کاخ حکومت استبدادی و دیکتاتور آخوندی نابود شود تا عموم مردم به حقوق حقە خود برسند.
سازمان خبات کردستان ایران
کمیتە مرکزی
11 اردیبهشت 1396