بیداری سیاسی, یکی از گزینە های اصلی نجات مردم!

ماردین زاهدی 

سیاست, از پیچیده ترین پديده ها در علوم اجتماعیست, با قدرتی بی نهایت که میتواند به اندازه بمب اتم مخرب, و در عین حال نیز بزرگترین دستاویز صلح و پایداری در اجتماع جهانی باشد. در واقع مردم و سیاستمداران هستند که فرایند و راهبرد این قدرت بی پایان را میتوانند رقم بزنند و بدیهیست که شناخت مردم از سیاست و سیاستمدار و آشنایی با حقوق شخصی در جامعه میتواند باعث اقدار و بهترین شیوه از اداره حکومتی باشد که بیشترین تلاشش رفاە حال ملت است. هر چقدر نیز مردم از حقوق خود چشم پوشی کنند عرصه برای تاخت و تاز سیاستمداران و سردمداران دیکتاتور هموارتر میشود; این دیقیقا همان چیزیست که رژیم دیکتاتور ایران در مورد ملت تجویز و اعمال کرده و با بیشترین شقاوت در حال از بین بردن تمامی افکار مخالف و مغایر با خودش است. شکی نیست که از چنین رژیم خونریز و جنایتکاری بیشتر از این نیز نمیتوان انتظار داشت. چرا که افکار مرتجع رهبری این رژیم به قرون وسطی تعلق داشته و تنها برای توسعه جنایاتش به روز میشود. در برابر اين حکومت ديکتاتور تشکيلات و اپوزسیون و آلترناتیوى وجود دارد که سالها و از دوران رژیم فاشیست پهلوی برای آزادى از بند اسارتهای نژادپرستانه, سرکوبگرانە, مذهبی و فکری در تلاش و مبارزه بوده اند. براندازی رژیم پهلوی خود دلیلی بود بر قدرت مردم و نشانگر اینکه ملت میتواند هر کار نا ممکنی را ممکن سازد, و در عین حال نیز میتوان به این واقعیت تلخ اشاره کرد که خواستهاى افراد اگر نا آگاهانه باشد میتواند در دام سود جویان و کسانی اسیر شود که به آسانی حاصل یک عمر مبارزات و تلاششان را بى نتيجه کند و خواستهايشان را در جهت منافع خود گیرند. حکومت آخوندی ایران در کوردستان به جنايتهاى فراوانى متوصل شده که در روند حمله به کوردستان مردم کورد، چندین سازمان مبارز را در برابر جنایاتهاى متداوم و غیر انسانی رژیم تاسیس و سالهاست در مبارزه هستند و در این راه نیز خسارات جانى و مالی بسیاری را متحمل شدە اند. در واقع حاکميت، مبارزه را به مردم کوردستان تحميل کرده و مبارزان نیز آگاهانه پا در این راه نهاده اند, زیرا که زندگی کردن تحت امر اینچنین رژیمی صدها بار عذاب آورتر از مرگ در خفت است. تجارب از واقعيتهاى گذشته، موجب ميشود که انسان یک اشتباه را دوبار تکرار نکند, اشتباهی که بواسطه نا آگاهی, بیشتر از چهل سال از عمر ملت ایران و کوردستان  را به عذاب مبدل کرده است. مردم ایران طی این سالها شاهد بسیاری از وقایع در جهان بوده و امروزه بواسطه ارتباطات مدرن بسیار آگاهتر شده اند. آگاهی میتواند بیانگر این واقعیت باشد که هرگز این مردم خواستار ارجاع به گذشته و تن دادن به بازگشت به سیستم منحوس پهلوی با وعده های تو خالیش که همگی زاده زیاده خواهی های فردی جاه طلب است تقبل نمیکنند و چنین افکار عقب افتاده که هیچگونه حقوقی براى ملت ايران و ملت کورد را به رسمیت نمیشناسد, و تنها در فکر ثروت اندوزى خود ميباشد به زباله دان تاریخ تعلق دارد. کوردستان از تمامی جوانب این پتانسیل را دارد که دارای حکومتی خودمختار و همسو با فرهنگ و تمدن خود باشد و همچنین مردمش نیز این حق را دارند که بعد از سالها ظلم و جور رژیم های دیکتاتور بتوانند دارای حکومتی دموکراتیک باشند و مانند سایر مردم جهان، در چهارچوب آزادی و آسایش زندگی کنند. آینده کوردستان بعد از سرنگونی رژیم آخوندى ایران بايد در آزادى و رفاه باشد و مردم کوردستان به آزادى و حقوقشان برسند. از جانب ديگر بايد حقوق ملیتهای ایران به رسميت شناخته شود و به آنها احترام بگذارند. بیداری سیاسی حاصل شناخت حقوق انسانی و شخصی بوده که به وسیله آن و با شناخت هرچه بیشتر از سیاستمداران, میتواند مانع از اشتباهاتی شود که زندگی مردم را به تنگنای نابودی سوق میدهند. در سالگرد قیام خونین آبان ماه با یادآوری این واقعیت کە رژیم دیکتاتور آخوندی ایران بدون در نظر گرفتن هیچ قانون انسانی و به گلوله بستن ملت ایران, آشکارا میکند که دشمنی آخوندها تنها با بخشی از ملت نیست و برایش کورد و تورک و عرب و فارس و غیره هیچ تفاوتی ندارد. لذا لازم است تمامی مردم و ملیتهای ایران با اتحاد هرچه تمام تر و با تکیه بر عزم و اراده خود و با انتخابی صحیح برای حکومتی مردمی به پا خواسته و احقاق حقوق برحق خود را خواستار شوند و یکبار برای همیشه برای آزادیشان از غل و زنجیر آخوندیت و حکومت غیر انسانیش پا به عرصه نبرد بگذارند.