اعتراض کارآمد و دموکراسی

حامد حکیم پور
در کشورهای پیشرفته و پیرو دموکراسی اصول و قواعد مصوبه پارلمان وجهه مردم محوری داشته و اگر نیز بر خلاف این قاعده باشد مردم حق اعتراض به شیوه اصولی و قانونی را داشته و میتوانند در چهارچوب آزادیهایی که به آنها داده شده است روند قانونی تغییر را طی کنند.
اما در کشورهایی که حاکمیتی دیکتاتور بر آنها حکومت میکند این حق زدوده شده و تنها استبداد حکومتی و سرکوب در انتظار مخالفین میباشد. در ایران تحت حاکمیت دیکتاتوری آخوندی، شخص اول یعنی ولی فقیه که محور اصلی قدرت در سیستم ارتجاع مذهبی است، خود را مالک ثروت و قدرت و حتی مردم دانسته و میپندارد. بە خود اجازە میدهد آنگونه که میخواهد و خواستار است سکان دار مملکت باشد. اصول بی قاعدەای که بیشتر از ´۳ سال است پیرویی میشود و این نظام خائن و خودمحور تمامی سامان کشور را در راستای گسترش افکار قرون وستایی خود و اعمال تروریستی و آشوب در منطقه و جهان به حراج گذاشته است که اگر یک سیستم دموکراتیک و مردم محول اداره آن بود به طور یقین وضعیت معیشتی و سیاسی اسفناکی که اکنون مردم ایران با آن دست و پنجه نرم میکنند وضعیت بسیار بهتری را دارا بود.
در کشورهای مردمی و دموکراتیکی مانند آمریکا با سیستم لیبرال دموکراسی، اگر یکی زیر پوتین های یک افسر پلیس جان بدهد و قانون آنگونه که مردم خواستارش هستند رسیدگی نکند، کشور شاهد خیزش و اعتراضات مردمی خواهد بود. اعتراضاتی که هدف آن دفاع از حرمت انسان خواهد بود. در چنین سیستمهایی قطعا از جانب زمامداران حکومت پاسخ مورد قبولی به مردم داده خواهد شد. اما نقطه برابر آن و در حکومت توتالیتر آخوندی, تنها به دلیل اعتراض به ناکارآمدی دولت برای تعدیل قیمت ها و جلوگیری از تورم, اعتراضاتی که حق اساسی و بنیادی مردم است به سرکوبهای خونینی که هزاران نفر در آن جانشان را از دست میدهند، مواجه میشوند. حال که خود این تورم ها و مشکلات معیشتی نشات گرفته از سیاست های ضد بشری و خودخواهانه همین حکومت سرکوبگر میباشد.
اعتراضات مردم به گسترەی کشور ایران است کە مورد سرکوب قرار گرفته و اعمال رژیم بیانگر این واقعیت است که هرگز منافع مردم مد نظر حکومت نبوده و نخواهد بود و بحران و فساد هر روز بیشتر دامنگیر کشور میشود. بحرانی که جنبه اقتصادی آن معیشت مردم را فلج کرده و روز به روز نیز به بدتر شدن سوق داده میشود. مردم از همه لحاظ در مضیقه بوده و مشکلات عدیده اجتماعی مانع از هرگونه آسایشی در جامعه شده است. تنها راە رسیدن بە آزادی و رهایی از یوغ استبداد آخوندی اتحاد و یکپارچگی ملیتهای ایران برای نابودی این رژیم و جایگزین کردن حکومتی دیموکراتیک و سکولار است که حق همە ملل، مذاهب و اقشار مردم ایران را مد نظر داشتە باشد.