سازمان خَبات
کردستان
ایران
«موسسه روابط بین‌الملل فرانسه» در مقاله‌‌‌ای به تحلیل حضور نیروی دریایی رژیم ایران در منطقه اقیانوس هند و آرام پرداخته و نتیجه گرفته که این حضور به چالش کشیدن «نفوذ هژمونیک» آمریکا در منطقه، و جستجوی «شراکت‌های چندقطبی» در عرصه بین‌الملل صورت می‌گیرد.به گفته این اندیشکده، استراتژی دریایی رژیم ایران از زمان انقلاب سال ١٩٧٩، مطابق با دکترین نظامی این کشور بوده است، که بر «پاسخ نامتقارن» به چالش نظامی ناشی از حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه تاکید دارد.
از اواسط دهه ٢٠ ٠ ٠ ، رژیم آخوندی ایران یک سیاست خارجی چند بُعدی را دنبال می‌کند که شامل آفریقا و آمریکای لاتین و سایر مناطق می‌شود. در سطح آسیا، رژیم ایران قصد دارد روابط خود را با قدرت‌های غیرغربی مثل روسیه و چین تقویت کرده است.
به گفته این اندیشکده، سیاست «نگاه به شرق» که در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد به سنگ بنای سیاست خارجی رژیم ایران تبدیل شد،
آخوند علی خامنه‌‌‌ای، رهبر رژیم ، اعلام کرده لازم است نیروی دریایی رژیم آخوندی در اقیانوس‌های اطلس، هند و آرام حضور داشته باشد. این راهبرد مبتنی بر حضور فعال نیروی دریایی رژیم در تنگه‌‌‌های استراتژیک مانند هرمز یا کانال پاناما است. بر این اساس، نیروی دریایی رژیم ایران «مراکز فرماندهی» برای اقیانوس‌های هند، اطلس و آرام ایجاد کرده است.
به گفته موسسه روابط بین‌الملل فرانسه، حضور دریایی رژیم ایران در اقیانوس آرام جنوبی ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی رژیم ایران در عرصه بین‌المللی است. این امر به نیروهای نظامی رژیم ایران اجازه می‌دهد تا «دیپلماسی دریایی» را نه تنها با روسیه و چین، بلکه با کشورهای دیگر مانند اندونزی نیز توسعه دهند.
حضور دریایی رژیم ایران در اقیانوس آرام جنوبی همچنین وسیله‌‌‌ای برای به منظور تاکید بر «جاه‌‌‌طلبی اش در راستای ایجاد «نظم بین‌المللی و نشان دادن ناکارآمدی تحریم‌های غرب در محدود کردن پیشرفت نظامی اش است.
