سازمان خَبات
کردستان
ایران
مهوش ثابت(شهریاری)، شاعر و از اعضای سابق مدیران جامعه‌ی بهایی ایران موسوم به «یاران ایران» که دوران محکومیت ١٠ ساله‌ی خود را در زندان اوین سپری می‌کند، به دلیل انتشار نامه‌ای که در آن شرح زندگی‌اش را نوشته است از برقرار تماس تلفنی با خانواده‌اش محروم شده است. این زندانی سیاسی با بیان اینکه وقتی انقلاب شد، همسرش «چند سال بود در سرما و گرما در یک کانتینر آلومینیومی در حاشیه‌ی رودخانه‌ی کرج در شهریار کار می‌کرد و ۱۵ روز یکبار به خانه می‌آمد»، در نامه‌هاش نوشته: «همسرم مشغول ساخت وساز یک کارخانه‌ی شن و ماسه بود اما یک هفته قبل از راه‌اندازی، کارخانه‌اش را مصادره کردند. او هم رد صلاحیت شده بود!»وی در ادامه از بیکار و خانه‌نشین شدن پدر، برادر، اقوام، دوستان و هم‌کیشانش توسط حاکمیت اخوندی نوشته و گفته: «زندگی همه ما در معرض توفان قرار گرفت!»مهوش ثابت شهریاری روز یک‌شنبه ۹ مردادماه ۱۴۰۱، همزمان با پنج شهروند بهایی دیگر در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای سرکوبگر امنیتی بازداشت شدند. وی آذرماه سال گذشتە، توسط شعبه‌ی ۲۶ دادگاه موسوم به انقلاب تهران به اتهام «تشکیل و اداره‌ی دسته یا جمعیت به قصد برهم زدن امنیت کشور» به تحمل ۱۰ سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، منع سکونت در تهران و ممنوعیت از فعالیت در گروه‌های اجتماعی و مصادره‌ی شماری از ابزار دیجیتال محکوم شد. این پرونده نهایتاً توسط شعبه‌ی ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عیناً تأیید شد
