سال ١٤٠٠ شمسی، هنگامی که ابراهیم رئیسی به عنوان رئیس جمهوری رژیم ایران انتصاب شد، مراسم فرمالیتە سوگند ریاستجمهوری شاهد شرکت جمعی از سران گروه های تروریستی کە خود را «محور مقاومت» مینامند بود کە از لبنان، فلسطین، یمن، عراق و بحرین بود که در ردیف اول این مراسم حضور داشتند.
در این پیام بر نقش مهم این گروهها به عنوان «قدرت سخت» برای تحقق اهداف رژیم آخوندی ایران تاکید شد. این اهداف از طریق دیپلماسی سنتی قابل دستیابی نیست و تنها از طریق «نیروهای خارج از دولت» که روابط نزدیک، منافع مشترک و عقاید مشابهی دارند، به دست میآید.
رئیسی و عبداللهیان هر دو از مزدورانی رژیم بودند کە تحت لوای ارزشهای انقلاب رژیم، اطاعت از دستورات علی خامنهای و روابط نزدیک با سپاه تروریستی پاسداران پاسداران جنایات و فرافکنی های رژیم را گسترش میدادند. اگرچه امیر عبداللهیان اینگونە مینمود کە در قبال کشورهای عربی همسایه «مواضع بازتری» دارد، اما همچنان مزدور سپاه پاسداران محسوب میشد. او و رئیسی روابط نزدیکی با احزاب و گروههای تروریستی وفادار و تحت امر رژیم را داشتند و عبداللهیان در ماههای اخیر در هماهنگی بین احزاب موسوم بە «محور مقاومت» در جریان جنگ اسرائیل و غزه نقش فعالی داشت.