سازمان خَبات
کردستان
ایران
با قلم سيامند
پس از نمایش انتخابات دوره دهم ریاست جمهورى رژیم در ایران و ابقا مجدد پاسدار احمدى نژاد براى دوره چهار ساله ریاست جمهورى، اعتراضات گسترده مردمى، تهران، شیراز، مشهد، زاهدان، کرمان و چندین شهر دیگر ایران را فرا گرفت
که مردم با شعار مرگ بر دیکتاتور،مرگ برحاکمیت انزجار خود را از حاکمیت نامشروع ولایت فقیه ابراز نمودند. نیروهاى رژیم براى سرکوب مردم و پایان دادن به اعتراضات، به‌شیوه‌اى گسترده به خیابانهاى تهران و شهرهاى دیگر گسیل شدند وبا سرکوب شدید و کور کورانه به‌جان مردم افتاده و شمار زیادى از جوانان را دستگیر کردند. براساس اخبار رسیده و تا درج این مطلب بیش از ٢٠ نفر شهید و دهها نفر مجروح شده‌اند.
اعتراض بی سابقه و گسترده مردم ایران دلیل بزرگى براى اثبات این واقعیت است که حاکمیت اخوندى هیچ گونه مشروعیتى ندارد و مردم ایران این رژیم و باندهاى حاکمیت را مسبب اصلى تمامى مصیبتها و معظلات و عقب ماندگیهاى خود مى دانند.
باید این واقعیت را مورد توجه قرار داد که مهرهاى به اصطلاح، اصلاح طلب رژیم تلاش مى نمایند، تا از سوى اعتراضات مردمى را به طرفدارى از خود نسبت دهند و در همین چهارچوب با عوام فریبى و حضور یافتن در جمع مردم به پاخواسته مى کوشند از این خیزشهاى مردمى سواستفاده نمایند و روند و اهداف اعتراضات را به سود حاکمیت تغییر و پایان دهند.
میرحسین موسوى و آخوند کروبی دو مهره شاخص رژیم و کاندید نمایش انتخابات ریاست جمهورى و باند مخالف احمدى نژاد که با عدم پیروزى و شکست در انتخابات عصبانیند، از آغاز انتخابات با وعده‌هاى متعدد تحت نام اصلاحات کوشیدند توجه مردم را به خود جلب نمایند. پس از اعلام نتایج انتخابات و امار غیرواقعى شرکت مردم و تقلب در نتایج نمایش انتخابات شمارى از هواداران و آزادیخواهان به نشانه اعتراض به این تقلب گسترده‌به نشانه اعتراض از حاکمیت اخوندى به پا خواستند.
بی تردید باید اعتراچات مردمى را به شیوه درست و واقعى مورد تحلیل قرار داد، درست نیست اعتراضات را در راستاى حمایت از موسوى و کروبی تلقى کرد. زیرا سیاست موسوى و کروبی در چهارچوب نظام و حفاظت از موجودیت حاکمیت و ولایت فقیه مى باشد. موسوى در اظهارات خود گفته است، اگر از ابراز اعتراض از نتیجه انتخابات از من جلوگیرى شود، بر سر گور خمینى دست به تحصن خواهم زد. موسوى از خامنه‌یی تقاضا کرده، در این مورد موضع گرفته و از آنها حمایت نماید. نامبرده هرگز ولایت فقیه را زیر سئوال نبرده، موسوى نمى گوید من به قانون اساسی معترضم و خواهان تغییرات در ان هستم. بر این اساس فاصله زیادى میان خواستهاى مردمى و مواضع و خواست موسوى وجود دارد که تنها مى توان خواست موسوى را در چهارچوب تلاش براى رسیدن به قدرت تفسیر نمود.
شکى نیست، نتایج انتخابات بهانه بزرگى براى آغاز خیزش و اعتراض مردم بود، اما این بدین معنا نیست که مردم معترض افکار و خواستهایشان با موسوى و کروبی و رضایی مطابقت مى کند.
اگر موسوى یا کروبی در این نمایش به ریاست جمهورى رژیم انتصاب مى شدند، احتمال خیزش مردم بسیار ضعیف مى بود، آنهم نه به خاطر اینکه این دو شخص مى خواستند تغییرى در حاکمیت ایجاد کنند، بلکه به این دلیل که دیگر مردم بهانه‌ى براى اعتراض نداشتند، تا بتوانند تنفر شدید خود را از نظام اخوندى نمایان سازند. شکى نیست، که اعتراض مردم به این منظور نیست که از موسوى و کروبی و سایر مهرهاى دیگر رضایت دارند و تنها سر ستیز با خامنه‌ی و احمدى نژاد دارند بلکه با انتصاب احمدى نژاد و تعیین وى براى یک دوره چهار ساله دیگر و تبلیغات موسوى که از ازادى و حقوق شهروندى سخن گفته این سمپاتى در بین شمارى از مردم تشنه ازادى ایجاد شد که به محض اعلام نتایج نمایش انتخابات مناسب ترین بهانه براى اغاز اعتراض مردم به حاکمیت اخوندى فراهم شد.
آخوند خامنه‌یی که از سوى عموم مهرهاى رژیم اخوندى مورد حمایت قرار مى گیرد، در تلاش است این اعتراضات گسترده مردم نسبت به فریب و تقلب در انتخابات را سرکوب و نداى آزادى مردم را در گلویشان خفه کند. بدین منظور طى نشستى با موسوى و آخوند خاتمى از آنها خواسته مردم را به آرامش و راهپیمایهاى ارام دعوت کنند، تا بدین طریق و با خسته کردن مردم به این اعتراضات پایان داده شود.
جاى خود دارد با هوشیارى و دقت به سیاستهاى نیرنگ و فریکارانه آخوندى توجه کرد و به این باور نکنیم که میان آخوندها و مهرهاى حاکمیت بد و بدتر و تفاوت وجود دارد و یا فرد یا افرادى واقعا٠‹ مى خواهند تغییراتى در این سیستم ارتجاعى ایجاد نمایند. جاى خود دارد نیرو و جریانهاى سیاسی واقعبینانه و درست با این وضعیت جدید برخورد نمایند و تلاش شود بهانه براى کشتار و سرکوب وحشیانه‌ى مردم به دست آخوندها داده نشود.
با تدبیر و تحلیل درست و دورنماى برخواسته از واقعیات کنونى جامعه ایران و امید براى نیل به اهداف و سرنگونى رژیم آخوندى و پایان بخشیدن به حاکمیت دیکتاتورى ولایت فقیه را بیش از هر زمانى به پیش برد.
