هستی حسین‌پناهی، دانش‌آموز ۱۶ ساله اهل دهگلان کوردستان، پس از بازجویی توسط ماموران مزدور در سال ۱۴۰۱، به دلیل فشار روانی ناشی از این تجربه، خود را از سرویس مدرسه به بیرون پرت کرد و به کما رفت. او شش ماه در کما بود و وضعیتش در این مدت توجه رسانه‌ها را جلب کرد. پس از یک سال تحمل فشار و تهدید از سوی نهادهای سرکوبگر امنیتی، هستی و خانواده‌اش ناچار به ترک ایران شدند.
