سازمان خَبات
کردستان
ایران
سعدون رسولی )بخش اول)
می گویند هنگامی که اسکندر ایران را فتح کرد به یکی از فلاسفه‌‌‌ی یونان نامه‌‌‌ای نوشت و در ان متذکر شد که کشور پهناور، متمدن و ثروتمندی را به‌‌‌نام ایران فتح کرده‌‌‌ام و ارتش من قادر نیست برای مدت مدیدی استیلای خود را حفظ کند و بر این مردم حکومت نماید لطفا راه حلی بیاندیش و ما را از افکار فیلسوفانه خود بهره‌‌‌مند ساز، فیلسوف در جواب نامه اسکندر نوشت: افراد بی شخصیت و پست را بر آنان مستولی کن و وسائل فقر عمومی را فراهم نما تا آن افراد به طمع جاه و مقامی که بر خلاف استحقاق و لیاقت خود بدست آورده‌‌‌اند در نوکری و فرمانبرداری تو صمیمی باشند و ملت گرسنه هم به جز تلاش برای امرار معاش در صدد اقدام دیگری بر نیاید.
امروز در قرن بیست و یکم نصایح همین فیلسوف یونانی در گوش سردمداران دیکتاتور رژیم آخوندى طنین انداز است و با اتکا٠’ به تز فوق و به روش کاملا٠‹ مدرنتر آن به مدت سی ودو سال زن و مرد و حتی کودکان ملت ایران را از دو راه استثمار نموده‌‌‌اند. آرى سی و دو سال رژیم آخوندی از دو راه استثمار مرئی ( محسوس) و نامرئی (نامحسوس) به اهداف شوم خود جامه عمل پوشانیده‌‌‌اند.
استثمار مرئی یا محسوس: اینگونه استثمار که عمده آثار ان بر روی مسائل اقتصادی، امکانات و سطح رفاه خانواده‌‌‌ها نمود پیدا می کند و به طبع آن ضعیف شدن اقتصاد جامعه و سطح پایین رفاه خانواده‌‌‌ها و وضع اسفبار معیشتی اکثر خانواده‌‌‌های ایرانی، به جرأت می توان گفت اکثرا٠‹ موجب فزون یافتن بیکاری، اعتیاد، فساد اخلاقی و افزایش جرایم و ایجاد نا امنی در اجتماع و به وجود آمدن یک جامعه بیمار است که درک و شناسایی اینگونه سیاستهای تبعیض آمیز برای همه قابل روأیت و ملموس است و دلیل ان، تقسیم نابرابر بودجه کشور، دزدها و اختلاص های مسئولین دولتی و مهمتر از ان نگاه تبعیض آمیز مسئولین به استانهاست که متعاقبا٠‹ استانهای محروم همچون کردستان، سیستان و بلوچستان و… شاهد نبود کارخانه‌‌‌جات و کارگاهها و فضاهایی برای ایجاد اشتغال و نبود فرصتهای شغلی می باشد و این منعکس کننده یک رشته حالات اقتصادی تبعیض آمیز و استثمارگرایانه می باشد که از هرگونه جهش و تحول اقتصادی در استانهای مذکور جلوگیری به عمل می آورد و این نارضایتی مردم را بدنبال دارد و باعث بیشتر شدن شکاف موجود بین مردم و رژیم می شود.
استثمار نامرئى: خطر بزرگتر که مورد بحث ماست استثمار نامرئی و یا نامحسوس و یا به عبارتی استثمار نرم می باشد که عدم شناسایی و فهم و شناخت این سیاست که از طرف رژیم دیکتاتوری مذهبی آخوندی پیاده می شود باعث فنا و نابودی فرهنگ مردم می شود. بطور مشخص اجرای پلان استثمار نامرئی جز از طریق جلوگیری از افزایش سطح آگاهی، دانش و فرهنگ مردم میسر نیست و اینگونه استثمار به آرامی داخل جامعه رسوخ کرده و کم کم تبدیل به باور و فرهنگ آن جامعه می شود که به تبع آن سلب آزادی، عادت دادن مردم به توسری خوردن مخصوصا٠‹ زنان، پستی و بندگی، شکستن مرزهای اسلام و به میان آوردن اسلامی که استثمار انها را توجیه کند، تنزل خصائل آزادگی و حریت افراد، سانسور همه جانبه، ایجاد فضای رعب و وحشت با اعدامهای مخفیانه و آشکار و شکنجه‌‌‌های طاقت فرسا و مافوق تصور در بین مردم کم کم به یک امر عادی تبدیل شده و ناتوانى از شناخت اینگونه استثمار که عمدتا٠‹ با رنگ و لعاب اسلام و شرع صورت می پـذیرد، متأسفانه موجب می شود که مردم هیچ گونه واکنشی به اینگونه جنایتها نداشته باشند و گاها٠‹ از آن حمایت هم به عمل آورند و کلا٠‹ می توان گفت که استثمار نرم که در بردارنده خشونت و اهداف کثیف آخوندی است باعث به وجود آمدن یک سیستم اپولوتیزم در جامعه میگردد و مردم خواسته یا ناخواسته چه از روی آگاهی و یا عدم آگاهی کم کم از دنیای سیاست عقب نشینی میکنند که این خود زمینه را برای افراد تک رو و دست راست در جهت غضب کردن حکومت مساعد میکند که سرانجام با براقراری بنیادگرایی مذهبی هژمونی یک مذهب اقلیت خاص (روحانیت) بر مذاهب و اقلیتهای دیگر چیره میشوند. نگرانی دیگر که حائز اهمیت است استثمار نامرئی افکار عمومی است به قول معروف بستن چشم و گوش مردم بی آنکه خود متوجه شوند برای اجرای این سیاست که یکی از حیاتیترین پایه‌‌‌های ارتجاع آخوند برای بقا می باشد. رژیم برای اجرای این استثمار از ابزار و دستاویزهای زیادی بهره می برند که شناسایی و آنالیز این سیاستهای آخوندی از آن جهت حائز اهمیت می باشد که برای تمامی افراد جامعه قابل روأیت نمیباشد یعنی شخص مادامی که تحت استثمار نامرئی آخوندی بسر می برد خود متوجه این استثمار نیست و هیچگونه شناختی نسبت به مسائل سیاسی حتی حقیقتهای مذهبی جامعه خود ندارد به گونه‌‌‌ای که افراد جامعه استثمار نامرئی را که عمدتا٠‹ بر روی مذاهبی، آداب و رسوم افراد پایه ریزی می گردد را جزیی از زندگی عادی میداند و چون اینگونه استثمار و افکارها در جهت موازی با افکار کهنه پرستانه برخی از مردم می باشد آنرا قبول می کند در باب مثال سیاست تحریک مردها به قبول آپارتاید جنسی و گسترش فرهنگ مردسالاری که باب میل اکثر مردها نیز می باشد و شخص آنچنان می پندارد که نظامی که در آن زندگی می کند بر حق است و متأسفانه آنرا قبول کرده و زندگی خود را با آن تطبیق می نماید این گونه است که استثمار به بخشی از زندگی عادی مردم تبدیل می گردد و آنرا قبول می کنند و متأسفانه این خواب غفلت همان تیری است که نظام آخوندی به قلب انسانهای نا اگاه نشانه رفته‌‌‌اند.
ادامه دارد
