سازمان خَبات
کردستان
ایران
جنبش کشورهاى غير متعهد در سال ١٣٤٠ خورشيدى در اوج جنگ سرد و با هدف همکارى ميان کشورهای که نه وابسته به کمونيسم و نه وابسته به سرمايه‌دارى بودند به پيشنهاد جواهر لعل نهرو، جمال عبدالناصر، احمد سوکارنو و يوسیب بروز تيتو در يوگسلاوى اولين نشست خود را برگزار کرد. اين سازمان به اسم no-commitment به معنى غير متعهدها لقب گرفت و با اتمام جنگ سرد، کشورهاى در حال توسعه بيشترين عضو....
اين سازمان هستند. ايران بعلت حضور در پييمان نظامى سنتو، از حضور در اين سازمان بی نصيب ماند، تا اينکه در سال ١٣٥٧ بعد از پيروزى انقلاب مردمى ملتهاى ايران به عضويت اين سازمان درآمد.
شانزده‌همين اجلاس سران کشورهاى غير متعهد در روزهاى ٩ و ١٠ شهريور ١٣٩١ در تهران برگزار شد. هدف رژيم تهران از برگزارى اين اجلاس در تهران اين بود که افکار جهان را بسوى خود جلب نماید و نشان دهد که تحريمهاى امريکا و غرب در ايران اثر نداشته، و همچنين تحريمها را بشکند و به گفته وزير نفت رژيم خريدار براى نفت ايران پيدا کنند و همچنين با همکارى کشورهاى حاضر در اين اجلاس راه‌حلى براى نجات بشار اسد و حفظ حکومتش پيدا کنند، از فلسطين با هدف نابودى اسرائيل و محو آن از روى نقشه جهان حمايت کنند، و همينطور هدف عمده ايران از اين اجلاس پشتيبانى کشورهاى حاضر از برنامه اتمى خود و بيان اينکه ايران آماده گفتگو در باره مشکلات و حل آنهاست. اما تنها يک چهارم از کشورهاى عضو در اين اجلاس شرکت نمودند يعنى تنها٤٠ کشور از مجموع ١٢٠ کشور، و کشورهاى حاضر نه تنها از قدرتهاى بزرگ جهانى نبودند بلکه کشورهايى بودند که هم وزن و يا حتى کمتر از رژيم بودند و مهمتر از اين نيز کشورهاى از اين فرصت استفاده نمودند و سياستهاى رژیم را به چالش کشيدند. نشستها با سخنرانى خامنه‌اى آغاز شد که در سخنرانى خود سازمان ملل را به جاسوسى براى کشورهاى غربى و شوراى حکام رابه اتاق فرمان کشورهاى زورگو نام برد، با اين وجود سران رژیم خيلى زود دريافتند که نقشه‌هايشان براى اين اجلاس نقشه بر آب شده است زيرا با شروع رسمى اجلاس و سخنرانى مرسى درباره سوريه و نام بردن آن به يک نظام غير مشروع و حمايت خود براى مردم سوريه رژيم را نااميد کرد، در مورد اسرائيل و فلسطين هم سخنرانى دبير کل سازمان ملل، بان کى مون و محکوم نمودن تهديدهاى سران رژيم در مورد نابودى اسرائيل جديدترين سخنانى بود که در بطن رژيم ايراد شده بود، تا جائيکه نقض حقوق بشر در ايران محکوم شد و پيشنهاد چندين باره مسئولين به بان کى مون در مورد ديدار با خانواده دانشمندان کشته شده، که با موافقت دبيرکل سازمان ملل مواجه نشد. همزمان با شروع نشستهاى غير متعهدها و تلاش زياد رژيم براى بدست آوردن پشتيبانى از برنامه هسته‌اى خود، انتشار تازه‌ترين گزارش آژانس انرژى اتمى که در آن شک و گمان در مورد تلاش رژيم براى بدست آوردن بمب هسته‌اى و فعاليت مشکوک در سايت زيرزمينى فردو را آشکار نموده است، در اين مورد هم رژيم به مقاصد خود نرسيد. رژيم تهران که با صرف هزينه‌هاى هنگفت و خريد ٣٠ ٠ دستگاه ماشين مرسدس بنز به قيمت ٤٠ ميليارد تومان و ساختن و اجاره کردن لوکسترين و گرانقيمتترين هتلهاى مجلل تهران و اهدا نمودن هداياى گرانقيمت و باارزش در هنگام بازديد شرکت کنندگان از کاخها و آثار باستانى ايران و همچنين کمک میلیاردى از درآمد مردم ایران از راه هلال احمر رژیم به ٣٦ کشور و ساختن مراکز درمانى در ٢٢ کشور عضو غیر متعهدها، از جمله افغانستان، فلسطین، سودان، پاکستان، تونس، لبنان، سوریه، یمن، کنیا، ازبکستان، لیبى، کره‌شمالى، عراق، سومالى و نیکاراگـۆئه. در حالیکه در ایران بیشتر از ٢٠ هزار منطقه محروم وجود دارد اما رژیم بجاى توجه به این مناطق بدنبال بخشش درآمد و پول مردم ایران به منظور گسترش شیعه‌گرى در دنیا و با تمام توان خود و همچنین تعطیلى و حکومت نظامى کردن چند روزه تهران براى دلخوشى چند کشور منزوى در جهان نتوانست به اهداف خود برسد و بیشتر از گـذشته احساس تنهایى نمود، برایش مسجل گشت که هم در آسیا و هم در جهان غیر از چند کشور مثل زیمبابوه که دیکتاتورى مثل رابرت موگابه آن را رهبرى میکند در دنیا مشروعیتى ندارد. آن کشورهایى که رژیم آنها را دوست و همپیمان خود میدانست در حقیقت از وى بسیار فاصله دارند. رژیم از لحاظ داخلى هم دچار شکست شد و ارزش ریال به پایینترین حد خود و ارزش دلار و پوند به بالاترین حد خود در این چند سال اخیر رسید و قیمت مایحتاج روزانه مردم هر روز گرانتر شده است و نرخ تورم به بیشترین حد رسیده است، همچنین بیاننامه پایانى نشستهاى اجلاس غیر متعهدها هیچ دستاوردى براى رژیم نداشت و رژیم را در منجلاب گرفتاریهایش تنها گـذاشت.
