سازمان خَبات
کردستان
ایران
در 22 آوریل 2025، حمله‌ای مرگبار در منطقه پاهالگام کشمیر تحت کنترل هند رخ داد که منجر به کشته شدن 26 نفر، عمدتاً گردشگران هندو، شد. گروه «جبهه مقاومت»، شاخه‌ای از لشکر طیبه، مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت. در پی این حادثه، هند اقدامات دیپلماتیک و نظامی متقابلی انجام داد، از جمله اخراج دیپلمات‌های پاکستانی، تعلیق معاهده آب‌های ایندوس و بستن مرزهای خود با پاکستان. پاکستان نیز با اقدامات متقابل از جمله تعلیق توافق‌نامه شیملا و بستن حریم هوایی خود برای هواپیماهای هندی پاسخ داد. پاکستان نزدیک به ۷۸ سال است که از هند جدا شده است و در این مدت سه جنگ و چندین درگیری موقت بین دو کشور در سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۶۵ و ۱۹۹۱ بر سر جامو و کشمیر رخ داده است. در مورد علت جنگ هند و پاکستان باید بگوییم درگیری هند و پاکستان یک موضوع پیچیده و طولانی است که ریشه در تقسیم هند در سال ۱۹۴۷ دارد. هند و پاکستان از زمان تجزیه شبه‌قاره هند در سال ۱۹۴۷ و استقلال از بریتانیا، بر سر منطقه کشمیر مناقشه داشته‌اند. این منطقه که اکثریت جمعیت آن مسلمان اما تحت کنترل هند است، به یکی از اصلی‌ترین نقاط اختلاف تبدیل شده است. تاکنون دو جنگ تمام‌عیار (۱۹۴۷ و ۱۹۶۵) و چندین درگیری محدود، از جمله درگیری کارگیل در ۱۹۹۹، بر سر این منطقه رخ داده است. علاوه بر کشمیر، موضوع تروریسم فرامرزی نیز به تنش‌ها دامن زده است. هند، پاکستان را متهم به حمایت از گروه‌های شبه‌نظامی مانند لشکر طیبه می‌کند که به ادعای دهلی‌نو، حملات تروریستی در خاک هند را سازمان‌دهی می‌کنند. پاکستان این اتهامات را رد کرده و خود را قربانی تروریسم می‌داند. لغو وضعیت خودمختاری کشمیر توسط هند در سال ۲۰۱۹ و تحمیل حاکمیت مستقیم مرکزی، احساس بیگانگی در میان جمعیت مسلمان کشمیر را تشدید کرد و زمینه‌ساز ناآرامی‌های بیشتر شد. با وجود تاریخ طولانی خصومت، تلاش‌هایی نیز برای برقراری صلح و بهبود روابط صورت گرفته است. نشست‌های دوجانبه در سطح عالی، مذاکرات بر سر مسائل مختلف و اقدامات اعتمادساز در مقاطعی امیدهایی را ایجاد کرده‌اند. با این حال، به دلیل عدم حل مسائل ریشه‌ای، به ویژه مسئله کشمیر، و همچنین وقوع حوادثی که تنش‌ها را مجدداً شعله‌ور ساخته‌اند، این تلاش‌ها عموماً به بن‌بست رسیده‌اند و روابط دیپلماتیک میان دو کشور اغلب سرد و محدود بوده است. در نهایت، تاریخچه هفت دهه‌ای اختلاف و خصومت میان هند و پاکستان، روایتگر پیامدهای تلخ تجزیه، مناقشات سرزمینی حل‌نشده و رقابت‌های ژئوپلیتیکی است که نه تنها بر زندگی صدها میلیون نفر در این دو کشور تاثیر گذاشته، بلکه صلح و ثبات در کل منطقه جنوب آسیا را تهدید می‌کند. داستان‌های اخیر منطقه و جهان به ما می‌گوید که به دلیل مسئله دخالت بریتانیا در تعیین مرزها و ایجاد دولت-ملت‌های جعلی، دستیابی به صلح و ثبات برای منطقه را دشوار کردە است. مناقشه کشمیر همچنان به عنوان یکی از بحران‌های بزرگ امنیتی در سطح جهانی باقی مانده است. با توجه به اینکه هند و پاکستان هر دو کشورهایی دارای سلاح هسته‌ای هستند، خطر بروز یک درگیری تمام‌عیار که می‌تواند به جنگ هسته‌ای منجر شود، همواره تهدیدی جدی به شمار می‌رود. در حال حاضر، به نظر می‌رسد که این مناقشه به نقطه بحرانی جدیدی رسیده است. در این شرایط، جامعه بین‌المللی باید اقداماتی جدی برای جلوگیری از تشدید بحران انجام دهد و تلاش‌های دیپلماتیک را برای رسیدن به یک راه‌حل پایدار آغاز کند. فشارهای بین‌المللی، به ویژه از سوی کشورهای قدرتمند و سازمان‌های جهانی مانند سازمان ملل، می‌تواند به کاهش تنش‌ها کمک کرده و مسیرهای جدیدی برای مذاکرات باز کند. لازم بە ذکر است کە رژیم آشوبگر و جنگ طلب حاکم بر ایران به اصطلاح برای حل مناقشه میان پاکستان و هندوستان می‌کوشد اما طبق اظهارات شماری آز تحلیلگران سیاسی ، رایزنی‌های مسئولین رژیم ایران برای بر قراری صلح میان هندوستان و پاکستان مورد اعتماد حکومت های آن دو کشور، بخصوص مسئولین پاکستان نیست زیرا بینش و سیاست خارجی رژیم را در برپایی جنگ و آشوب می دانند.
