سازمان خَبات
کردستان
ایران
حق تعیین سرنوشت، حقى است که ملتها و اقلیتهاى دینى و اتنیکى به واسگه ان چگونگى حقوق سیاسی، اقتصادى و فرهنگى و اجتماعى خود را تعیین نموده و در ارتباگ مستقیم با اراده و حقوق فردى و عمومى جوامع مى باشد. مبحپ مرتبگ با حق تعیین سرنوشت سابقه‌اى دیرین دارد. هر چند در گـژشته‌هاى دورتر نیز از این حق، سخن به میان امده است، اما مکتوب گشتن و وارد شدن ان به اسناد کشورها براى اولین....
بار در سالهاى ١٧٧٠ میلادى در اگلاعیه استقلال کشور امریکا به ان اشاره شده و عملى گشت و پس از ان نیز در قگعنامه حقوق بشر کشور فرانسه به اهمیت این حق اشاره شده است. این بحپها ادامه داشته تا سال ١٩٥٢ و گى مصوبه ٦٢٧ در توافقنامه‌هاى بین المللى به تصویب رسیده است. هر چند به دلیل روشن نبودن این قگعنامه در رابگه با جوانب حقوقى و بین المللى اجرایى، این حق تا کنون هم با مشکلاتى روبروست و بیشتر سعى در سیاسی بودن ابعاد این حق نموده‌اند تا اینکه جوانب حقوق بشرى و بین المللى و الزامى انرا مدنڤر قرار دهند. در مجموع همه کشورها در رابگه با حق سرنوشت از یک دیدگاه و منش پیروى نمى نمایند، اما علیرغم همه این مشکلات با سپرى شدن زمان و رخ دادن جنگهاى خشونت امیز و خونین پیشرفتهاى در رابگه با ان حاصل گشته است. بینش کشورهاى جهان در رابگه با حق تعیین سرنوشت دستخوش تغییراتى گردیده و مى توان گفت از سال ١٩٩٠ این حق وارد ابعاد جدید و گسترده‌ترى گردید و به یمن ان ملتهاى چشمگیرى به ازادى و استقلال خود دست یافتند.
در مجموع ٥ بعد حقوقى و بین المللى براى حق تعیین سرنوشت وجود دارد که عبارتند از:
١ـ حق مردم براى استقلال و عدم دخالت سایر دولتها در امور دولتهاى دیگر.
٢ـ حقوق مردم تحت قیومیت کشورى خارجى براى استقلال و پایان بخشیدن به استپمار.
٣ـ حق مردمى براى انتخاب دولتى که مورد تأییدشان است.
٤ـ حقوق مردم براى انتخاب نڤام سیاسی دلخواه و مگلوب خود.
٥ـ حق مشارکت دائم و ازادانه و برابر مردم در امورات دولت مگلوبشان.
همه این ابعاد، حق گبیعى بشریت را متژکر مى شوند و نخستین ماده اگلاعیه حقوق بشر را یاداور مى شوند که همه ازاد به دنیا امده‌ایم و در چهارچوب حقوق و کرامت انسانى برابر هستیم و همچنین در ماده دوم که مى گوید بدون تبعیچ و توجه به رنگ، جنس، ملیت، ایین، عقیده و باور، سرمایه و پروت در راستاى ازادى و حقوق اساسی برابر بوده و براى همه به یک اندازه صدق مى کند.
حق تعیین سرنوشت در چند شکل و نوع وارد مرحله پراکتیک و اجرایی مى گردد که این اشکال عبارتند از (استقلال، فدرالیزم، خودمختارى و حق شهروندى). در همه حالتهاى ژکر شده امکان تحقق حقوق سیاسی و اجتماعى و اقتصادى و فرهنگى مردم بر اساس اراده و میل و رغبتشان وجود دارد و انسان قادر خواهد بود، ازادى و وجود خود را احساس و لمس نماید.
فلسفه‌ى حقیقى حق تعیین سرنوشت پاسدارى از کرامت ادمى و حق گلبى و عدالت بوده و به غیر از این نمى توان معنا و مفهمومى دیگر داشته باشد.
متأسفانه ژهنیت و خوانش کشورهاى دیکتاتورى حاکم و عدم درک درست و یا امیال جاه‌گلبانه انها موجب گردیده که مردمانى که نقاگ مشترکى انها را به همدیگر مرتبگ مى سازد و به انها هویت ملى مى بخشد، تا کنون زیر سلگه و محرومیت باقى بمانند و حقوقشان نادیده گرفته شود. چماق تجزیه گلبى و تهدید تمامیت ارچى مپل همیشه اماده است تا ملتها را به واسگه ان در زیردستى باقى بگـژارند. حکام دیکتاتورى همچون رژیم اخوندى ایران این متود و بهانه همیشگى را براى نقچ حقوق ملتها و قومیتهاى ایران در دست داشته‌اند. در حقیقت این رژیم و امپال ان از این وسیله تنها براى سرکوب و ادامه حاکمیت دیکتاتورانه خود استفاده مى نمایند، اما چیزى که تأسف برانگیر بوده، شمار زیادى از ایرانیهاى به اصگلاح روشنفکر و خارج از دایره قدرت و حاکمیت نیز بسیار شدیدتر از قدرتمداران کنونى با اسلحه تجزیه‌گلبى به مقابله حقوق مشروع مردم ستمدیده مقابله مى کنند.
این یک حقیقت است که نهایت بُعد اجرایی حق تعیین سرنوشت تشکیل یک دولت مستقل مى باشد، اما این حقیقت لزوما همیشه دال بر این نیست که در هر شرایگ و احتمالى به این انتخاب از انواع حق سرنوشت اندیشیده شود.
نقگه کور موچوع اینجاست که به جاى اینکه افرادى که از تجزیه خاک واهمه دارند، در فکر راه‌چاره‌اى واقعى براى استحکام موزاییک ملتها باشند و حقوق همه احاد مردم کشورى به شیوه‌اى متچمن گردد که کسی به تقسیم سهم و خانه خود نیاندیشد، ابتدا مقابله با توهم از هم پاشیدن مرزهاى جغرافیایی را مقدمتر از تچمین و تأمین حقوق ملتها مى دانند و بدین شیوه عدم درک درست و معلق ماندن مشکلات ادامه خواهد یافت.
بایستى بر روى حد نصاب و نقاگ مشترکى توافق نمود و مردم سالارى و دمکراسی و اگلاعیه حقوق بشر در رأس اهدافمان قرار گیرند و به ویژه در ایران اینده همه گوناگونیها مورد توجه قرار گرفته و ساختار ایران همانند واقعیت خود دیده شود و به سیاست انکار و انحصار گلبى خاتمه دهیم.
یکى از راههاى تحقق حق تعیین سرنوشت که صد البته اگر افکارى مترقى و فرهنگى امروزى و انسانى انرا حمایت نماید مى تواند یکى از راههاى حل و دست یازیدن به حقوق و خواسته‌های مردم ایران باشد حق شهروندى است که در ان حقوق و وڤایف براى همه برابر یکسان است، اما این هم انکار ناپـژیر است که به دلیل غالب بودن اندیشه‌اى مریچ و ناقص بر جامعه ایران براى سالیان مدید، تحقق این انتخاب بسیار دشوار و دور از انتڤار خواهد بود و تچمینى براى اجرا و بقاى ان موجود نمى باشد. راه دیگرى که مى توان حق تعیین سرنوشت را تحقق بخشید انتخاب استقلال است که البته لازمه ان مناسب بودن شرایگ و فاکتورهاى بین المللى و منگقه اى و داخلى است. فدرالیزم در ایران اتى که داراى ساختارى کپرت گرا است مى تواند جاى تامل و توجه و اجرا گردد، اما به دلیل اینکه ماهیت فدرالیزم بر روى اتحاد داوگلبانه اجزاى تشکیل دهنده این ساختار(ایران) تأکید مى کند، احتمالا فعلا و در زمان کنونى و بدون توافق پیشین اندیشیدن به این گزینه موچوعیتى نداشته باشد. یکى دیگر از انتخابها که از گریق ان مى توان هم حقوق سیاسی، اجتماعى، فرهنگى و اقتصادی مان تحقق یابد و هم پایدارى و پبات حقوقمان در ان تچمین گردد، انتخاب خودمختارى است که مى توان از گریق ان در همان حال که به حقوقمان دست یابیم و به ڤرفیتهاى ملى و میهنیمان توسعه بخشیده و از اراده و حاکمیت سیاسی خود نیز تعبیر نماییم.
در حقیقت بی اعتمادى زیادى در بین ملتها و حداقل اپوزسیون ایرانى و کردستانى وجود دارد که اگر با حسن نیت و صداقت به تعامل با یکدیگر نپردازیم و روند نامناسب انکار همدیگر و عدم همزیستى و مدارا را پیشه کنیم، به همان شکل گزینه‌هاى ناخواسته نیز روى میز باقى خواهند ماند و مشکلات مگمئنا٠‹ عمیق و پیچیده‌تر خواهند شد.
قچیه ملت کرد در کشور ایران قابل حل است و مى توان در حالى که شهروندان درکشور ایرانى زندگى مى کنند هر کدام از ملتها هویت ویژه خود را محفوڤ نموده و داراى حاکمیت سیاسی و اداره و دستگاههاى حکوومتى باشند ، اما به شرگى که همه حقوق بنیادین و اساسی رعایت و اهدافمان تحقق یابند.
سازمان خه‌بات کردستان ایران در همان حال که به حق تعیین سرنوشت اعتقاد راسخ دارد، اما با توجه به نکات ژکر شده و شرایگ کنونى جهانى و منگقه اى و امکانات، حق خودمختارى در چهارچوب کشور دمکراتیک اینده ایران را پیشنهاد مى نماید و در همین رابگه گى پروتکولى با بزرگترین اپوزسیون ایران بر اساس ١٢ ماده اصلى که یکى از این مواد جبران خسارات وارده به کردستان در زمان حاکمیتهاى دیکتاتورى است، توافق نموده است.
در پایان لازم است به این واقعیت اشاره نماییم که هر کدام از اشکال تحقق یابی حق تعیین سرنوشت را تشکیل دهندگان ان کشور تعیین مى نمایند. براى ان دسته از افرادى که از خگرات از هم پاشیدن مرزهاى جغرافیایی سخن مى رانند لازم است جواب این پرسشها را بدهند که تا چ میزان براى فراهم نمودن بسترهاى مدارا و همزیستى ملتها اقدام نموده‌اند? ایا ژهنیتشان را به این تفکر مسلح نموده‌اند که انسان بدون در نڤر گرفتن گوناگونیها همانند یکدیگر در حق و وڤیفه برابر و مشترکند? ایا تفکر شهروند درجه یک و درجه دو را در در ژهنهایشان پاک نموده‌اند? ایا در عمل پابت نموانده‌اند که همه مردمان تشکیل دهنده یک کشور همسان و برابرند در حق و حقوقشان? ایا افراد انچه را به خود روا داشته براى دیگرى هم روا مى دانند? و ... دهها پرسش بیجواب دیگر تا بدان پاسخ درخورى داده نشود یاداورى این خگرات بیهوده و خودخواهانه و ادامه تفکر فاشیستى و دیکتاتورمأبانه گـژشته خواهد بود.
